nog een filmpje: alles draait en werkt zoals het zou moeten. nu alleen nog kwestie van het touwtje op exact de juiste plaats vast te maken.

Nieuw prototype in progress...

Ik koos ervoor om het prototype met metalen buizen te maken omdat het systeem berust op zijn eigen gewicht om goed te werken. Als er nog stof overheen komt, mag dit niet in de weg zitten of te zwaar zijn ten opzichte van de rest zodat het systeem nog steeds werkt. Metaal is zwaar genoeg hiervoor. Hout ging vermoedelijk al wat moeilijker zijn. Ook qua vorm en constructie zou hout moeilijker zijn.

Enige probleem: mijn ervaring met lassen is praktisch nihil, dus de knooppunten zijn niet altijd even mooi afgewerkt.

De enige twee touwtjes in het systeem zorgen ervoor dat de oogleden sluiten. Het eigen gewicht van de oogleden doet ze weer opengaan.

De problemen die het vorig systeem had waren voldoende en groot genoeg voor mij om toch nog eens naar een nieuw (verbeterd) systeem te zoeken. De goeie zaken aan het vorig systeem hielpen mij om het nieuwe mechanisme te ontwerpen.

nieuw prototype, opnieuw in k'nexx

Het positieve hieraan vind ik dat het eenvoudiger is geworden en nog steeds evengoed werkt.
Nog interessanter vind ik dat met dit systeem alleen hun eigen gewicht gebruikt wordt als potentiele energie. Wanneer het oog sluit, opent het zicht alleen maar terug door het eigen gewicht van de oogleden.
Als ik er in slaag om de onderdelen correct te kunnen maken, is het gewoon een kwestie van het ene touwtje dat gebruikt wordt op de juiste plaatsen te verbinden en dan moet het werken. Het systeem is correct.

Negatief: het leuke systeem van het vorig systeem is verdwenen en werd vervangen door het meer voor de hand liggende schaarsysteem.
Het onderste ooglid moet kleiner zijn dan het ander, wat misschien wel realistischer zou kunnen zijn , maar moeilijker te maken. En als het slecht gemaakt is, zal het juist minder realistisch zijn.

Bevindingen over het voorlopige systeem:

Het systeem op zich vind ik leuk. Het feit dat de 2 oogleden constant elkaars tegenstelde doen, elkaars complement bijna zijn. En toch lijken ze samen te werken , alsof ze verbonden zijn met elkaar, terwijl dit niet zo is.
Ook het feit dat ik gebruik maak van hun eigen gewicht om een beweging te veroorzaken vind ik interessant. Op die manier heb ik slechts één rekkertje nodig om de boel terug naar oorspronkelijke toestand te brengen.

 
Het systeem heeft voor mij wel één groot negatief punt. Het feit dat de ene moet rusten terwijl de andere gespannen staan, impliceert bijna dat deze loodrechte ten opzicht van elkaar staan. Je moet dus ook Maar 90° draaien om ze beide van toestand om te wisselen (zie tekening) wat er dan weer voor zorgt dat het knipvlies ook maar 90° kan draaien, terwijl dit juist het hele oog met overlappen (dus praktisch 180°) 

Dit is deels op te lossen door de as van het knipvlies naar achter te verplaatsen. (zie tekening) waardoor je nog steeds 90° maar aflegt, maar door het feit dat de as het center is van een grotere cirkel dan het oog , legt deze een grotere afstand af als hij 90° draait in verschil met het oorspronkelijke (als de as in het zelfde middelpunt van het oog ligt.
Dit geeft dan weer als probleem dat de vliezen niet concentrisch en elkaar dus niet perfect overlappen. 

Het systeem van voorgaande filmpje even kort toegelicht:

Eerst had ik gezocht naar een systeem waarbij je beide oogleden opent met één beweging en die dan terugkeren naar hun rusttoestand. Dus ofwel beide gespannen of beide in rust. Een beetje het systeem zoals je een schaar opent met je hand en dan weer laat toevallen.
Dat leek ook zo het meest voor de hand liggend. Maar tijdens het in elkaar steken met k'nexx ontdekte ik dat dit niet zo hoeft te zijn en dat beide oogleden in tegenstelde toestand kunnen zijn.

       - Als de oogleden gesloten moeten zijn, kan ik het bovenste ooglid gewoon laten vallen door zijn eigen gewicht en het onderste onder spanning zetten en naar boven trekken.

       -Als de oogleden open moeten zijn, laat ik het onderste naar beneden vallen en trek ik juist het bovenste naar boven.

Nu moest ik dit mechanisme nog linken aan het derde ooglid (knipvlies) dat zijwaarts openging.
Hoe ik dat deed is het best uit te leggen met onderstaande tekeningen.

prototyping met k'nexx

bedoeling was om vooral een mechaniek te vinden om drie oogleden in de verschillende richtingen te bewegen met één touwtje.

Het bovenste ooglid werd al een met stof bekleed om een volgende stap al eens te testen

Verdere opzoeking over het knipvlies of derde ooglid:

Niet alleen krokodillen hebben zo'n derde ooglid. Ook kikkers hebben dit en gebruiken dit ook om onder water te kunnen zien en hun ogen te beschermen tegen eventuele obstakels. Ook uilen hebben een knipvlies en gebruiken dit om overdag hun ogen te beschermen tegen te fel licht. Haaien gebruiken dit om hun ogen te beschermen tegen scherpe stekels van prooien. Een arend gebruikt het om recht tegen de zon te kunnen kijken tijdens het vliegen.
Zelfs de mens had ooit een knipvlies, een restant hiervan zie je nog in de binnenste ooghoeken.

Interessant is dat bij de verschillende dieren het knipvlies anders sluit: Bij de kikker van onder naar boven, van de arend van links rechts. Bij de krokodil gaat hij licht schuin naar boven, zoals je op de filmpjes al kon zien.

 

leuke idee, jammer genoeg geen video

Bij spechten sluit het vlies zich enkele milliseconden voordat hun bek de stam (of iets anders) raakt, waardoor de ogen in de kassen blijven (bron: Wikipedia)

knipvlies krokodil

http://www.youtube.com/watch?v=sVjdrANmWoY (00:50)

Opdracht biomimicry

De opdracht bestaat erin een constructie te bedenken waarbij door middel van het trekken aan één touwtje een kinetische beweging uit de natuur geïmiteerd wordt.


Eerste ideeën:

Drinkende hond.